11. Miłe popołudnie.

Jak zwykle doszliśmy do mnie w 3 minuty. Nie wiem jak i skąd nagle wzięli się paparazzi, ale dobrze bo byliśmy już prawie pod moimi drzwiami. Nie mieli zbytnio czemu zrobić zdjęć, bo byliśmy tyłem. Szybko otworzyłam drzwi i weszliśmy do mojego domu. Po zamknięciu odwiesiłam klucze na wieszak.

- Kochani paparazzi! – powiedział Zayn.

- Taaaaaaak!.. Super, naprawdę – zrobiłam sztuczny uśmiech.

- Takie są uroki związku ze mną – przytulił mnie i delikatnie pocałował w czoło.

Staliśmy na dole, przy drzwiach około 5 minut. Cały czas byliśmy do siebie przytuleni.

- To co? Idziemy na górę? Chciałaś się przecież odświeżyć i w ogóle – powiedział prawie szeptem.

- No to chodźmy – pocałowałam go w policzek i pociągnęłam za rękę na górę.

Weszliśmy do mojego pokoju. Od razu zdjęłam szpilki, które odłożyłam w kąt pokoju.

- Rozgość się – powiedziałam z uśmiechem.

Usiadł na łóżku i mi się przyglądał. Ja wyciągnęłam sukienkę oraz bejsbolówkę, które położyłam na fotelu. Wzięłam z szafy takie jakby brązowe spodnie, do tego jasną bluzkę i czarny sweterek. Zabrałam jeszcze czystą bieliznę i poszłam do łazienki. Szybko się rozebrałam, a po chwili byłam już pod prysznicem. Zajęło mi to około 20 minut. Tego mi trzeba było! Chwilę relaksu pod prysznicem. Gdy wyszłam ubrałam się w bieliznę i przygotowane wcześniej ciuchy. Umyłam zęby, a później zrobiłam sobie lekki makijaż. Wyszłam z mokrymi włosami z łazienki i udałam się do mojego pokoju, aby zobaczyć co robi Zayn i założyć buty. Gdy weszłam leżał na łóżku z moim laptopem. Założyłam czarne balerinki i usiadłam obok niego, a on szybko się podniósł. Oparłam głowę o jego ramię. Patrzyłam co robi. Oglądał moje zdjęcia z Polski, jak i te z Londynu, gdy mi go pokazywał.

- Nie masz co innego oglądać? – zapytałam.

- No jakoś nie – uśmiechnął się łobuzersko.

- Nie widzę tu nic ładnego.

- A ja właśnie dużo ładnego widzę. Na przykład Ty – powiedział, po czym czule mnie pocałował.

- Jesteś kochany – uśmiechnęłam się i wtuliłam w niego.

- A ty niesamowita – pocałował mnie w czoło.

- Poczekasz chwilkę? Pójdę wysuszyć włosy i wracam, dobrze? – zapytałam.

- No nie wiem, nie wiem.. – powiedział tajemniczym głosem.

- Okej.. To ja idę.

Jak powiedziałam, tak zrobiłam. Wyszłam z pokoju i udałam się do łazienki. Z szafeczki pod zlewem wyciągnęłam suszarkę, którą podłączyłam do prądu. Zaczęłam suszyć włosy i za chwilę do łazienki wszedł Zayn. Zaczął mi się przyglądać.

- Co się tak przyglądasz? – zapytałam wyłączając suszarkę.

- A nie wiem, tak jakoś.

- Yhm – mruknęłam.

Uczesałam włosy i dalej je suszyłam, bo były mokre. Zajęło mi to jeszcze z 5 minut. Ułożyły się w lekkie fale, bardzo lubiłam jak tak się układały.

- Możemy już iść, Mój ty niecierpliwy Bad Boyu – złapałam go za rękę i pocałowałam w usta.

- Jak miło mnie namawiasz – uśmiechnął się.

- Bo zasługujesz na specjalne traktowanie.

- A to niby dlaczego tak?

- Jesteś moim chłopakiem, Głuptasie! To za mało?

- Em.. Ty też zasługujesz na specjalne traktowanie, bardziej niż ja.. Więc zabieram Cię dzisiaj na kolację do mojej ulubionej restauracji.

- Zayn.. Musimy? No, ale jeśli chcesz to dobrze, możemy iść.

- To super, że pójdziemy! – ucieszył się jak małe dziecko i uścisnął mnie.

- O której dokładnie idziemy na tą kolację?

- Gdzieś tak koło 7? Pasuje Ci tak?

- Okej, może być.

Poszliśmy do mojego pokoju, usiedliśmy na łóżku i rozmawialiśmy. Radziłam się go czy iść do szkoły i gdzie. Mówił, że może mi zatrudnić prywatnego nauczyciela, ale się nie zgodziłam. Nie może za mnie tyle płacić i w ogóle. Ja nie jestem z tych lasek, które lecą tylko na kasę. To nie ma dla mnie znaczenia. Postanowiliśmy wspólnie, że pójdę do szkoły na naszej ulicy. Była nieduża i blisko domu. Jeszcze musiałam porozmawiać o tym z tatą, ale byłam pewna, że się zgodzi. Pójście do szkoły oznaczało oczywiście wcześniejsze powroty do domu, naukę i lekcje, poranne wstawanie i mniej czasu z moim ukochanym Zaynem, ale był prawie maj, więc jeszcze półtora miesiąca do końca roku szkolnego zostało.

- Niedużo – pomyślałam. Odchodzą jeszcze weekendy i jakieś dni wolne. Postanowiłam, że jutro pójdę się zapisać do nowej klasy i trochę zwiedzę szkołę. W sobotę nie będzie ludzi więc Zayn będzie mógł pójść ze mną, bo tak to dopadli by go fani i w ogóle. Siedziałam zamyślona na łóżku.

- O czym tak myślisz, Kochanie? – zapytał Malik opiekuńczym głosem.

- Myślę, o tym wszystkim, co się tu dzieje i jak to możliwe. Kiedyś jak oglądałam wasz teledysk mogłam tylko sobie pomarzyć, aby was spotkać, a co dopiero przyjaźnić się. Sądzę, że to jakiś dobry sen, z którego za chwilę się obudzę. To niemożliwe, żebym znała całe One Direction i chodziła z Zaynem Malikiem.

- To nie jest sen! Tak! Znasz całe One Direction i tak, chodzisz ze mną! Wszystko jest możliwe, należy tylko w to wierzyć! Nie powinnaś sądzić, że to sen, bo to rzeczywistość, Skarbie.

- Ale..

- Cii.. – zakrył mi usta palcem, po czym zaczął mnie całować.

To było takie kochane i słodkie. Uwielbiałam spędzać z nim czas, którego będę miała teraz mniej. Nie mam innego wyjścia. Edukacja jest ważna, a jak nie skończę szkoły średniej to nici ze studiów. Dobrze, że bardzo dobrze znałam angielski, to mogłam iść do brytyjskiej szkoły. Chciałabym zająć się czymś związanym z fotografią, menedżerstwem lub muzyką. Nie wiem dlaczego, ale to mnie kręciło i podobało się to. Fotografia to coś, co mnie wciągało. Kochałam robić zdjęcia, przerabiać je i w ogóle, a menedżerstwo i muzyka to druga rzecz, która mnie jara. Będąc jakimś światowym producentem można wiele rzeczy, albo będąc menedżerem, można poznać wiele znanych osób. Siedzieliśmy u mnie w pokoju, na łóżku, jeśli można to było nazwać siedzeniem. Rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym. Spojrzałam na zegarek i była 5. Jak ten czas szybko leci, a będąc z Zaynem to już niemalże biegnie. Usłyszałam z dołu otwierające się drzwi.

- To mój tata – powiedziałam.

- Chętnie go lepiej poznam, bo na lotnisku nie miałem okazji – odpowiedział z uśmiechem.

Złapałam go za rękę i poszliśmy na dół.

- Cześć tato! Co dzisiaj tak wcześnie? – przytuliłam się do ojca.

- Cześć dzieci! A była jakaś impreza, a mi nie chciało się na nią zostawać i dlatego. To ten twój nowy adorator? – odpowiedział tata.

- Haha.. Tak, to jest Zayn, a to mój tata – zapoznałam ich.

- Miło mi pana poznać – powiedział Zayn.

- Mi również, młodzieńcze.

 Widać, że się polubili. Poszliśmy do kuchni i zrobiłam wszystkim kawę, a tacie jakiś obiad. Sobie nic nie przygotowałam, ponieważ mieliśmy iść z Zaynem na kolację do jakiejś restauracji. W sumie nie chciałam iść, ale Zayn jest dla mnie ważny i nie chcę mu robić przykrości.

- Smacznego – powiedziałam podając tacie jego obiad.

- Dziękuje Córciu!

Tata rozmawiał z Zaynem przez cały czas. Podobało mi się, że znaleźli wspólny język i w ogóle. Mój tata i chłopak się zaprzyjaźnili, to fajnie. Ojciec przynajmniej nie będzie się musiał o mnie martwić. Zaczęłam temat o szkole. Sporo obgadaliśmy. Tata był zadowolony, że zadecydowałam się uczyć tutaj, a ja w sumie też, bo będę mieć później wiele możliwości. Rozmawialiśmy do około 6:20, a później zaczęliśmy się zbierać. Nie wiedziałam w ogóle gdzie się wybieraliśmy, tzn. do jakiej restauracji. Pożegnaliśmy się z moim tatą, a chwilę później byliśmy już w połowie drogi do restauracji. Szliśmy tylko 20 minut.

- To tutaj – powiedział Malik obejmując mnie.

- Cieszę się, że tu przyszliśmy – powiedziałam, po czym pocałowałam go w policzek. Jakoś zmieniłam nastawienie do tej kolacji.

Objął mnie ramieniem i weszliśmy do środka. Było tam bardzo ładnie i dość elegancko, ale nikogo nie było w eleganckiej sukience lub garniturze. Zajęliśmy miejsce przy stole. Zayn odsunął mi krzesło, po czym usiadł z drugiej strony. Kelner przyniósł nam ‘Menu’ i zamówiliśmy sobie spaghetti. Jedliśmy naszą kolację cały czas rozmawiając. Podeszło do nas kilka fanek Zayna, aby dostać autografy i zrobić sobie zdjęcia. O dziwo, że ze mną też chciały fotki i podpis. Nie zaprzeczyłam, po czym stanęłam do wspólnego zdjęcia, a potem podpisałam im się na jakichś karteczkach. Podziękowały i odeszły od nas.

- To było dziwne – zaśmiałam się. – Nigdy jeszcze nie dawałam autografów, to dlatego.

Zayn wybuchł głośnym śmiechem, a ja się dziwnie na niego patrzyłam.

- Skarbie, to normalne, że będą Cię teraz rozpoznawać i w ogóle – słodko się uśmiechnął.

- Okej.. Może kiedyś się przyzwyczaję. Hahaha..

Oboje wybuchnęliśmy śmiechem. Skończyliśmy nasze danie i kelner przyniósł nam deser. Były to lody z posypką i jeszcze jakimiś dodatkami.

- Bardzo dobre lody! – powiedziałam.

- Wiedziałem, że będą Ci smakować! – puścił mi oczko.

Uśmiechnęłam się i powróciłam do pochłaniania moich lodów, Zayn robił to samo. Gdy skończyliśmy, poprosiliśmy kelnera o rachunek, a że Malik jak na chłopaka przystało jest dżentelmenem, to zapłacił za nas i wyszliśmy. Szliśmy powolnym spacerkiem w kierunku naszych domów. Natknęliśmy się na kilku paparazzich, ale mnie to nie obchodziło. Byliśmy wtuleni w siebie i od czasu do czasu dawaliśmy sobie buziaki, a to w policzek, a to w usta. Było koło 8:30 więc poszliśmy jeszcze do parku. Usiedliśmy na ławce i oglądaliśmy gwiazdy. Były cudowne, bo nie było chmur i świecił księżyc. Patrzyłam się na gwiazdy z najważniejszą dla mnie osobą. To było takie piękne. Położyłam głowę na jego ramieniu, po czym objął mnie.

- Jesteś dla mnie bardzo ważna, nic nigdy tego nie zmieni! Nawet, gdy coś się stanie nie zapominaj o tym, że Cię kocham najbardziej na świecie – powiedział i pocałował mnie w czoło.

- A ty nie zapominaj, o tym, że możesz powiedzieć mi wszystko i zawsze będę Cię wspierać w tym co robisz. Też Cię kocham – odpowiedziałam, pocałowałam go w usta i przytuliłam się do niego.

Nic już nie mówił, cały czas mnie obejmował i co jakiś czas spoglądał na mnie, a ja wtedy wpatrywałam się w jego oczy, piękne czekoladowe oczy. Kochałam brązowe oczy, a u niego były jeszcze cudowniejsze. Dlaczego on musiał być taki przystojny, a w dodatku jeszcze opiekuńczy, kochany i romantyczny? Ideał, serio, Ideał. Posiedzieliśmy jeszcze tak przytuleni do siebie do około 9:10 i ruszyliśmy w stronę naszych domów powolnym krokiem. Było tam około 10 minut, a zajęło nam to ponad 20. Zayn zaprosił mnie do siebie na ‘herbatkę’. Zgodziłam się, bo w sumie nie miałam nic innego do roboty. 

_______________

 Po pierwsze : Dziękuje Wam, za prawie 1000 wejść od ostatniego posta, jest ich już ponad 3200. :) 

 Po drugie : Przepraszam, że tyle nie dodawałam rozdziału, ale musiałam się uczyć i przygotowywać do konkursu, ale odpłaciłam się za to długim rozdziałem. 

 Po trzecie : Kolejne przepraszam. Tym razem za jakiekolwiek literówki, pisałam szybko i mogą się przytrafić. 

 Po czwarte : Jeśli chcecie być informowani o nowym rozdziale, to napiszcie w komentarzu swoją nazwę z twittera. 

 A po piąte : CZYTASZ = KOMENTUJESZ - proste, prawda? ;) 

Pozdrawiam, Wasza K. ;* xxx