7. Nowe znajomości.

Gdy weszliśmy do ich domu z salonu dobiegały odgłosy Lou i Harrego kłócących się o coś. Zapewne o marchewki i koty. Zayn zaprowadził mnie tam. Zobaczyłam bardzo ładną dziewczynę z burzą loków na głowie.

- Hej! Ty pewnie jesteś Julka, tak? Chłopcy dużo mi o tobie opowiadali – powiedziała.

- Tak, Julka. Ciekawe, co Ci o mnie nagadali. A ty jesteś?

- Jestem Danielle, dziewczyna Liama. Zayn jest moim przyjacielem od bardzo dawna. Zadzwonił do mnie wczoraj, gdy ty spałaś i pytał mnie co ma zrobić.

- To bardzo szlachetne, co zrobiłaś. Dziękuje Ci. Dałaś mu bardzo dobre rady, bo udało mu się poprawić mój humor.

- Proszę bardzo. Byłam kiedyś w podobnej sytuacji i wiem jak to jest. To dobrze, że się udało – powiedziała z uśmiechem.

Siedziałyśmy w salonie z Liamem, Niallem, Harrym i Louisem. Rozmawialiśmy i tym wszystkim. To było dla mnie trudne, ale rozumiałam, że chcieli wiedzieć. Zayn podczas naszej rozmowy brał prysznic, ponieważ spał u mnie i nie miał jak. Myślałam, że jego prysznic będzie szybki, ale nie było go ponad godzinę. Przyszedł do salonu i zajął miejsce obok mnie.

- I jak tam? Poznałyście się? – zapytał.

- Tak, poznałyśmy. Julka jest bardzo miła – odpowiedziała Danielle.

- Danielle świetnie mnie rozumie i łatwo się z nią dogadać – powiedziałam.

- To świetnie! Miło mi, że się dogadujecie – powiedział z uśmiechem.

- Może zrobimy sobie małą wycieczkę? – zapytał Lou.

- Z przyjemnością, ale nie dzisiaj, serio. Nie mam jeszcze na to wszystko siły. Przepraszam Was – powiedziałam.

- To wy jedźcie, a my dwie tu zostaniemy i poznamy się lepiej – zaproponowała Danielle.

- No jeżeli będziecie razem, to nie ma się co martwić – powiedział Zayn.

- Skoro tak, to okej – zgodził się Liam.

- No to gdzie jedziemy? – zapytał Hazza.

- Centrum handlowe – odpowiedział Lou.

- A później NANDO’S !! – krzyczał Niall.

- Okej, okej! Niall, spokój! – krzyknął Zayn.

Liam pocałował Danielle na pożegnanie, a Zayn mnie przytulił i pocałował w czoło.

- Narazie! Będziemy za kilka godzin – powiedział Lou i poszli w stronę drzwi.

- Wreszcie jesteśmy same. Będzie z nami jeszcze Eleanor – dziewczyna Louisa. Jest bardzo miła i jest moją przyjaciółką – powiedziała.

- O, to fajnie, że ją poznam! Cieszę się. A tak w ogóle to gdzie poznałaś Zayna? I Liama?

- Hm.. Poznałam ich w X-Factorze, tańczyłam tam i wiesz.. Tak wyszło, że się zaprzyjaźniliśmy. Może tego nie wiesz, ale to Zaynowi się pierwsze spodobałam. Liam był inny. Dopiero, gdy dobrze mnie poznał chciał ze mną być. Z Zaynem się bardzo zaprzyjaźniłam i uważa mnie za najlepszą przyjaciółkę, tak jak ja za najlepszego przyjaciela. Jeszcze nigdy nie wygadał mojego sekretu i można z nim gadać o wszystkim. Według mnie powinnaś dać mu szansę. Zasługuje na to – odpowiedziała mi.

- To znaczy, że Zayn się kiedyś w Tobie zakochał? Nie mówił mi nic, że jesteś tancerką. W ogóle to nic mi o tobie nie powiedział. W sumie to jest bardzo tajemniczy. Chcę mu dać szansę, ale boje się, że znowu mnie ktoś zrani. To jest dla mnie bardzo trudne.

- No tak jakby spodobałam mu się, ale gdy zobaczył, że Liam też się stara to odpuścił, bo to jego przyjaciel. Zayn jest bardzo nieśmiały więc trudno jest mu się przed kimś otworzyć. Boi się wody i jest bardzo romantyczny. Zrobi wszystko, aby jego dziewczyna czuła się przy nim tą jedną jedyną, najważniejszą dla niego i żeby była szczęśliwa.

Gadałyśmy we dwie około 20 minut i zadzwonił dzwonek do drzwi. To była Eleanor – kolejna piękna dziewczyna jednego z piątki chłopców z 1D. Przedstawiła mi się, po czym poszłyśmy do kuchni zrobić sobie jakąś kawę. Eleanor to bardzo miła dziewczyna, tak jak Danielle. Gadałyśmy to o mnie, to o nich. Wspierały mnie, po tym, gdy powiedziałam co mi zrobili moi „przyjaciele”. Widać, że były to dziewczyny po przejściach.

Siedziałyśmy może z 4 godziny, a ciągle miałyśmy o czym gadać. Złapałyśmy dobry kontakt. Po tym czasie wrócili chłopcy z zakupów z mnóstwem toreb i torebek.

- Zaszaleli – pomyślałam.

Z Danielle i Eleanor zdążyłam się zaprzyjaźnić. Wymieniłyśmy się numerami telefonów i gdyby się coś działo możemy do siebie dzwonić.

Lou przywitał się ze swoją dziewczyną i wręczył jej małą torebeczkę. Były tam cudowne kolczyki. Liam wręczył Danielle większą torbę, w której znajdowała się sukienka o kolorze malinowym. Zayn podarował mi średnią torbę, z bejsbolówką, taką samą co miał na sobie.

- Nie trzeba było. Ja nie lecę na kasę – szepnęłam.

Zayn uśmiechnął się i zabrał mnie do swojego pokoju, aby zanieść torby i pokazać mi pokój. Gdy weszliśmy usiadłam na jego łóżku, a on zaczął wypakowywać swoje zakupy i wkładać je do szafy. Była ogromna! A ciuchów w niej było bardzo dużo. Aż się zdziwiłam, że ktoś może mieć tyle ciuchów.

- Co tam Ci dziewczyny nagadały o mnie? – zapytał.

- Dużo ciekawych rzeczy. Danielle wiele o tobie wie. To takie słodkie, że jesteś nieśmiały.

- Słodkie.. Tak, prędzej głupie!

- Nie przesadzaj! Jeszcze wiele rzeczy mi o tobie powiedziały.

- To teraz ja mniej wiem – odpowiedział udając smutnego.

- Jeszcze wiele się o mnie dowiesz.

Uśmiechnął się i usiadł obok mnie. W ręce miał pilota, którym włączył muzykę. Puścił piosenkę ‘Gotta Be You’ i zaczął mi ją śpiewać. Podczas refrenu złapał mnie za rękę i patrzył mi prosto w oczy. Cały czas powtarzał „Only You”. To było takie słodkie. Po zakończonej piosence powtórzył jeszcze raz refren i pocałował mnie. Nie chciałam, żeby było mu przykro więc też się przyłożyłam do tego pocałunku. To było bardzo miłe. Dopiero teraz tak naprawdę poczułam jak jestem dla niego ważna. Chciałam dać mu szansę już teraz, zaraz, ale wciąż się bałam.

- Możesz mi zaufać. Nigdy nie chciałem i nie chcę Cię zranić. Zawsze chcę być blisko Ciebie i nie pozwolę, aby Ci się coś stało! – powiedział.

- Zayn.. – zakrył mi usta palcem.

- Ciii.. Nie mów nic, proszę. Chcę byś była moja, tylko moja.

- Ale ja chcę z Tobą być, Zayn! Rozumiesz?

Patrzył na mnie zdziwiony, a ja go pocałowałam, aby uwierzył. I zaśpiewałam refren ‘Gotta Be You’. Miał wielki uśmiech na twarzy, w sumie ja też. Przytulił mnie mocno i był bardzo szczęśliwy. Zayn zaproponował spacer, na który się zgodziłam. Było po 6 więc świetna pora na przechadzkę.

Pożegnałam się z Danielle, Eleanor i chłopakami, którzy siedzieli w salonie i udałam się z Zaynem do drzwi. Szliśmy w stronę centrum Londynu złapani za ręce. Chciał pokazać mi jak piękny może być Londyn nocą.

- To jesteśmy parą, tak? – zapytał.

- No wygląda na to, że tak – powiedziałam uśmiechnięta.

- To świetnie! – po czym wziął mnie na ręce i zaczął kołować.

- Zayn! Puszczaj mnie! Postaw mnie na ziemię i to już! – krzyczałam.

- Oj, skarbie.. Nie ma tak dobrze!

- Proszę Cię! Zayn.. – mówiłam błagalnym głosem.

- No ale musisz mi zaoferować coś w zamian.

- Dobrze, dobrze, a teraz już puszczaj.

Gdy mnie już puścił w zamian pocałowałam go. Później wznowiliśmy nasz spacer. Nie szliśmy zbyt szybko. Nie śpieszyło nam się. Pochodziliśmy po Londynie, a potem poszliśmy do pobliskiego parku nad stawik. Usiedliśmy sobie na trawie obok. Zayn zaczął mi się przyglądać.

- Każdego dnia będę dziękować losu, za to, że dał mi Ciebie.

Zarumieniłam się, było ciemno więc Zayn nie widział. Ja tylko wtuliłam się w niego i powiedziałam : „Dziękuje, za wszystko”.

Siedzieliśmy tam przytuleni do siebie.

- Kocham Cię – powiedział cicho.

- Ja Ciebie też – wyszeptałam. 

________

Dziękuje wam wszystkim! Za czytanie tych moich wypocin. Jak na razie nie mam pomysłu na nowy rozdział, ale postaram się w te wolne dni coś więcej napisać. :) Jeśli chcecie dłuższy rozdział, piszcie w komentarzach. Komentarze są bardzo ważne, dla kogoś kto pisze. 

Dziękuję i Pozdrawiam. Wasza K.